Eksik mi yaşıyoruz hayatı? Eksiliyor muyuz günden güne ya da eskiyor muyuz? Hayır hayır yenilenme hareketiyle meşgulüz galiba! Yenilendikçe kayboluyoruz ama geri dönüşüm kutumuz yok!
Unutkanlık yapan şeylere daldık, her şey anlık!
Şimdi sırasıyla Facebook, Twitter, Snapchat… Ağlarının isimlerine girmeyeceğim öyle arttı ki artık yetişmek ne mümkün! Hoş yetişenlerin nasıl kullandığı da ortada… Yenilendiğimizi zannederek, eee artık zaman değişti diyerek saklanıyoruz bazı şeylerin arkasına ve kirletiyoruz değerli olanları.
Öyle kayboluyoruz ki bu ağların içinde, yaşlısı genci gerçek olan yaşam mı, yaşadıklarımız mı, kullandığımız o ortam mı bilemiyoruz.
Yaşadığımız dünyada eşimizden, dostumuzdan, evladımızdan ilgi beklerken, iki tatlı söz bir hoş sohbet ile baş başa çay içerken, geldiğimiz durum artık şundan ibaret oldu:
‘ Bunu da atlattık geçmiş olsun.’
‘ Arabamızı da aldık hayırlı olsun.’
‘ Yavrum ateşlendi serum taktık.’
‘ Komşum ile kahve içiyoruz. ‘
‘ Yeni koltuk takımlarım geldi’
… Yazmadığımız duyurmadığımız ne kaldı merak ediyorum? İlgi mi bekliyoruz ilgilenmek mi istiyoruz, ilgililere minnet duymak mı amacımız?
Düşünüyor muyuz? Eşi – Aşı olmayanı, sizin taktığınız bir serum yerine her gün yüzlerce iğne alarak tedavi göreni.
Eski koltuk takımıyla mutlu olan bir çiftin arasına nifak tohumu attığımızı? Örnekleri çoğaltmak elbette mümkün, hatta sizin de tebessümle takip ettiğiniz çok fazla gönderi de vardır…
Her şeyi duyurmak yaşadığımız o anın üzüntü yahut sevincini kaçırmaya değer mi? Evladın ameliyata girerken fotoğraf çekilip internete yüklemek nasıl aklına gelir ki? Oturup dua edecekken gelen yorumlara dönmek mesela… İlginç! Mantıklı açıklaması olan beri gelsin beni de aydınlatsın, ben de şu sivrilmiş cümlelerimden özür dileyeyim. 1
14 Şubat geliyor! Aman Allah’ım sosyal ortamları düşünemiyorum… Daha evvel bazı doğum günü törenlerine harcanan gereksiz masraflardan bahsetmiştik köşe yazımızda. O masraflar yerine bir ağaç dikebileceğimizden, 1 yaşındaki evladımız büyüdüğünde sana şöyle bir organizasyon yapmak yerine o maliyetle ağaç diktik veya bir evin kömür ihtiyacını karşıladık diyebilecek anne babalardan olmak ne hoş olur diye bahsetmiştik.
Bu 14 Şubat aldatmacasını nasıl örtebiliriz diye de düşündüm. Sosyal medyaya güllü ayıcıklı çiftli resimler yüklemek yerine, eşi öleni sevgilisi vefat edeni, nişanlısı şehit olanı düşünerek bu paylaşımları yapmak yerine, Afrin’de şehit olan vatan evlatlarımızı, onların ailelerini düşünsek, bir gün değil her gün düşünsek ama bu aldatmaca günlerde daha bir özel ilgi duysak olmaz mı? Mehmetçik vakfına bağışta bulunsak ve bunu kimseye duyurmasak…
Eşinizle özel bulduğunuz o günde baş başa yemeğe gitseniz ve cihana bunu ilan etmeseniz, olmaz mı? Olamaz mı olabilir…
