Abdullah Yılmaz
İpsala’ya adım attığım 1977 yılının ilk günlerinde tanıdığım insanlardan biridir Hacı Recep Eldeniz.
Orta ve Lise dönemlerinde hep onun yol gösterici, nasihat edici büyüklüğünün gölgesinde geçirdik öğrencilik yıllarını.1980 ihtilalinde kaldığım yurt kapatılınca evinin kapılarını bize açmış; barınmamıza büyük destek vermişti. İpsala’da ve Kapucu mahallesinde kalan orta tabaka hiç unutmamışlardır eminim.
Oğulları Mustafa ile Süleyman’ı bizden ayrı tutmamış okutmak için yoğun gayret göstermiştir. Emekli olduktan sonra Keşan’a yerleşen Recep Hoca her ramazan ayında İpsala’ya gelir, orada düzenlenen mezunlar gecesine katılarak yaşamından kesitler anlatırdı.
Anılar, hatıralar bir film şeridi gibi gözümün önünden geçip gidiyor. Üzerimizdeki emeklerinin kıymetini şimdi daha iyi anlıyorum. Muhteremin ömrü din ile diyanet yolunda geçmiş, dünya işlerine pek tamah etmemiştir. Kalp kırdığı da görülmemiştir.
Kısacası Allah yolunun yolcusuydu Recep Eldeniz. Geçen Ramazan ayında son görüşümmüş meğer. İlk tanıdığım Recep hoca ile son gördüğüm Recep hoca aynıydı. En son iki hafta önce telefonda konuşmuştuk. O’da son konuşmamız olmuş.
Önceki akşam geç saatlerde telefonuma gelen mesajla öğrendim rahmetlinin hakka yürüdüğünü…
Dün çok büyük bir kalabalıkla yolundan yürümeye gayret gösterdiği Allah’ına kavuştu Recep hoca..
Önceden planlanmış program nedeniyle son vedasına katılamamanın derin üzüntüsünü yaşıyorum.
Hakkını helal et hocam…Bizden yana helal olsun..