Onu ilk tanıdığım zamanda bu yana gün kendi etrafında neredeyse 6 Bin kez döndü durdu. Dünya ise güneşin etrafında 16 kez, milyon, milyar km’lik yolculuğunu yaptı. Onu tanımadan önce balkonundan sarkan karanfilleri tanıdım. Sonra, arka bahçesinde ki gülleri…
Emine teyzenin ölüm veya yaşama dönüş haberini bir aydan bu yana bekliyorum. Ummadık ümitler içinde kâğıt falından bile nice çare üretme denemesi yaptım. Günlerden 21 Mart; baharın müjdesi; paylaşılamayan bayram şöleni kutlanırken; Tayfun Talipoğlu’nun ölüm haberiyle yan yana duydum Emine Teyzenin ölüm haberini.
Güllerini, karanfillerini, begonyalarını sevdiği gibi sevmezdi arka bahçenin kedilerini. Sıkça kovalamaktı onları; çiçeklerini, güllerini kırdıkları için; “ Mendebur Hayvan” sıfatlarıyla ödüllendirirdi ondan önce davranan çevik kedileri.
Üzüleni çok olacak; yaşı gelmiş olduğunu, iyi yaşamış, iyi yaş görmüşlüğünü, belki de hastanede günlerce, haftalarca yatışına; kurtulmuş da diyecekler. Tayfun Talipoğlu için ise “erken” diyecekler; nice erken, nice geç ölümler gibi; insan, her daim kendini oyalamaya, kandırmaya ve kavramları karıştırmaya devam edecek.
İç çekerek, eğilerek baktığım arka bahçe; orada bulunan her çiçek, ağaç Emine Teyzenin elleri, emeklerini hatırlatıyor. Kediler; yani o mendebur hayvanlar şimdi oldukça rahat geziniyorlar. Her akşam, beslenmelerine katkıda bulunuyorum. Emine Teyze varken, gizliden gizliye; şimdi serbestçe besliyorum o mendebur hayvanları…
Belki de kedilerin kendi ölüm ilahileri, duaları Emine Teyze için, kendi dillerinde, frekanslarında yükselecek gökyüzüne. İshak Kuşu; çoktan beri ötmeyen o gece hayvanı, Emine Teyzenin yer değiştirişini duyuracak, bizim gibi üzülmek yerine, yaşamın bir başka tarafını anlatacak gecenin bir vaktinde.
Hoşça kal Emine Teyze; Karanfillerinle, güllerinle, begonyalarınla ve esmer tenin nine, ana kokularını yaşatma zarafetinle… Bir hikâyede okumuştum; çalışan annesine, küçük oğlu, evde kaldığı zamanlar için teşekkür eder, hep evde kalmasını istermiş. Anne de, evde kalınca oğlunun hiç yanında olmadığını şikâyet edince; oğlu şu cevabı vermiş;
“ Anne, senin burada, yakınımda olduğunu bilmek güzel…” Emine Teyzeye verilecek tek cevabım var;16 yıl 7 ay komşuluk yapmaktan öte, alt katta olduğunu, nine, ana özlemine derman olman güzel ve değerliydi…
